"Er zijn genoeg moeilijke momenten die ik niet snel meer zal vergeten"

Eind 2016 keerde Mathijs Wallenburg terug naar Nederland, nadat hij twee jaar werkzaam was op het René Kids Centre. Een reis vol indrukwekkende ervaringen. 

“Ik heb me altijd betrokken gevoeld naar minderbedeelde mensen en onrechtvaardigheid, ik heb al vanaf jongs af aan een roeping hiervoor ervaren. In het verleden heb ik al verschillende langere en kortere reizen mogen maken naar een aantal landen en in 2014 besloot ik mijn baan op te zeggen en naar Rehoboth, Namibië te komen. Ik vond het een mooie uitdaging om lokale mensen te ondersteunen zodat ze hun werk beter kunnen doen. Om de mensen op die manier te kunnen dienen en Jezus' handen en voeten te zijn.”

Heb je moeilijke momenten gehad?

“Er zijn genoeg moeilijke momenten die ik niet snel meer zal vergeten. Van zelfmoordpogingen tot kinderen van onder 10 jaar die bewusteloos zijn van de alcohol, van steekpartijen tot huisjes (blikkies) die volledig zijn afgebrand.

Eén van de momenten uit mijn eerste jaar bij het RKC zal ik niet meer vergeten. Toen een geestelijk gehandicapt meisje van een jaar of 18 ons terrein op kwam lopen en vermoedelijk vlak daarvoor verkracht was. Ze was helemaal in de war en enorm sterk, we moesten haar met drie man in bedwang houden, om niet haarzelf of iemand anders te verwonden. 

Na een paar dagen in het ziekenhuis mocht ze weer gaan. Ze bleken haar te kennen en wisten te vertellen dat dit al meerdere malen was gebeurd. Geen moeder of iemand anders die naar haar om kan kijken. Dan weet je dat dit vermoedelijk weer gaat gebeuren, je voelt je dan machteloos.”

Wat neem je voor de rest van je leven mee?

“Het werk in Rehoboth is werk van de lange adem, grote veranderingen zijn vooral zichtbaar op de lange termijn. Je leert om daar naar te kijken en wat minder naar direct resultaat. Dat heeft mij geleerd te volharden en mijn Nederlandse resultaatgerichtheid wat meer los te laten.

Armoede en alle problemen die daarbij komen kijken zijn een ingewikkeld probleem, ook in relatie met andere culturen. Hier is niet één oplossing voor, maar dit moet integraal worden aangepakt.

De Namibische medewerkers hebben een speciale plek in mijn hart. Ik heb ze stap voor stap verder proberen te helpen: op geestelijk gebied, maar ook door ze te leren met financiën om te gaan, qua werkvaardigheden en mentaliteit. Maar ook heel praktisch bijvoorbeeld door het helpen bouwen van een huisje.

Ik heb enorm veel geleerd de afgelopen jaren. Ik besef me nog meer dat orde en structuur enorm belangrijk zijn, zowel binnen gezinnen als organisaties. De (gezins-)structuur is vaak compleet weggeslagen in Block E.”

Was het tijd om te gaan?

“Na een mooie tijd in Namibië, breekt voor mij persoonlijk nu een andere fase aan. In een kerk in Namibië heb ik Alida leren kennen, zij is mijn vriendin. Alida en ik zijn momenteel voor drie maanden in Nederland. We zijn nu aan het uitzoeken wat er na deze drie maanden gaat gebeuren en in welk land we samen kunnen zijn. Dit aangezien ik momenteel niet zomaar in Namibië kan wonen en Alida niet in Nederland, in verband met visums.”

Wat hoop en bid je voor Block E?

“Dat de mensen in Block E stap voor stap uit hun vicieuze cirkel mogen komen. Hun identiteit mogen vinden, mogen gaan zien welke gaven en talenten ze gekregen hebben van God. Dat ze op deze manier weer hoop mogen krijgen en zullen zien dat er hoop is op een andere en betere toekomst. Ik hoop en verwacht dat het René Kids Centre de komende jaren daaraan een vervolg gaat geven.”