Geef kansarme kinderen in Rehoboth Namibië een hoopvolle toekomst
Bel ons: 06 543 974 85

"Hulle het diep in my hart ingekruip"

Ruim drie jaar lang verbleef Hanneke Veldhuis in Namibië, maar nu is ze terug in Nederland. Ze werkte vooral als leerkracht in de huiswerkklas. “Het heeft mij een rijk mens gemaakt. Een tijd vol uitdagingen, dat wel. Op sommige momenten heb ik me machteloos gevoeld.”

Ze heeft een periode van vakantie en rust ingelast nadat ze eind december terug kwam in Nederland. “Even landen en uitrusten. Ik ben van plan om eerst als invaller in het onderwijs aan het werk te gaan en van daaruit op zoek te gaan naar een ‘echte’ baan.” Alles start weer opnieuw. Net zoals even weer thuis bij haar ouders wonen.

Beschikbaar zijn

“Het verlangen om naar Namibië te gaan is al ontstaan toen ik voor drie maanden vrijwilligerswerk gedaan heb voor een andere organisatie, maar ook in Rehoboth. Na een paar jaar werken begon de onrust een beetje. Is dit het werk dat ik nu tot mijn pensioen ga doen? Maar ja, wat anders? Ander werk, weer studeren? Er zijn zoveel opties.”

“In dit proces van denken en bidden kwam Afrika weer boven drijven. Verderop in dit proces kwam het RKC voorbij. Na een oriënterend gesprek ging het snel. Veel dingen vielen op zijn plek. Dit was de plek waar ik mocht gaan dienen. Ik had geen grote idealen of verwachtingen. Ik wilde graag beschikbaar zijn. Er was iets in mij wat mij die kant op trok.”

Haar keuze was een goede. “Ik kijk er heel dankbaar op terug. Het land en de mensen zitten diep in mijn hart. Op zijn Afrikaans: ‘Hulle het diep in my hart ingekruip.’ Het zit niet in de grote dingen. Vooral de kleine dingen waren het waar ik het voor deed. Ik heb mijn best gedaan om er voor mensen te zijn. Naar ze te luisteren. Ze op weg te helpen. Een voorbeeld te zijn. Te laten zien dat er wel degelijk hoop is. Al lijkt het om je heen nog zo hopeloos, ik geloof dat er hoop is in Jezus.”

Onvoorwaardelijke liefde

Ze ontdekt dat het werken in een andere cultuur door alle verschillen uitdagingen met zich meebrengt. “Het frustreerde ook wel eens. Maar als je daar doorheen kijkt, is het vooral heel leerzaam. De kinderen met wie ik heb gewerkt, wat een rijkdom. De lachende koppies. Zelfvertrouwen dat je langzaam ziet groeien. Een kind dat zich beetje bij beetje begint te openen.”

“Er zijn zoveel momenten die mij een rijker mens hebben gemaakt. Er te mogen zijn, ik hoop dat ik dat gevoel aan de kinderen heb kunnen geven. Dat ze welkom zijn. Dat ze het altijd waard zijn geliefd te zijn. Al zijn ze soms stout of gestopt met school of verslaafd of verstoten door ouders of noem het maar op. Hierdoor hoop ik dat ik ze heb mogen wijzen op de onvoorwaardelijke liefde die Jezus voor ons heeft.”

Oneerlijk

Er zijn veel momenten om aan terug te denken. Een begrafenis bijvoorbeeld. “Een oma van een jongetje van acht uit ons programma. De oma waar hij van baby af gewoond heeft en is opgegroeid, nadat zijn moeder is overleden. Tijdens de ceremonie breekt het jongetje, hij barst in tranen uit. Hij loopt een stukje bij het graf vandaan. Even later loopt opa naar hem toe. Omarmt hem en troost hem.”

“Wat zo bijzonder is; hij huilt. Er wordt emotie getoond! Iets wat heel weinig gebeurt, mensen zijn verhard. Om oma hadden we veel zorgen, want ze zat vaker in het drankhuis dan dat ze thuis was, maar ze was wel de enige vaste persoon in het jonge leven van dit jongetje. Na zijn moeder, verliest hij ook zijn oma. Een gevoel van oneerlijkheid overviel me. Zijn kansen zijn zoveel minder. Zijn start was al zwaar. Hoeveel moet zo’n jong ventje dragen? Z’n opa moet nu voor hem zorgen, maar die is oud en werkt nog. Waar zal hij wonen? Hoe zal het verder gaan met school?”

“Op sommige momenten heb ik me machteloos gevoeld. Waarom stond mijn wieg in een rijk en welvarend land? Waarom hebben zoveel kinderen hier die start niet? Waarom zijn de kansen zo oneerlijk verdeeld? Het antwoord hebben we niet, maar wat we kunnen doen is beschikbaar zijn voor hen. Ik ben blij dat ik dat drie jaar heb mogen doen.”

Block_E-66

Ruim drie jaar lang verbleef Hanneke Veldhuis in Namibië, maar nu is ze terug in Nederland. Ze werkte vooral als leerkracht in de huiswerkklas. Gelukkig hebben we de foto's nog, want we gaan haar enorm missen in Namibië.

Bekijk de foto's

Block_E-66DSC09250IMG-20160924-WA0005DSC09234Block_E-67DSC09212DSC09142
188