Ruim drie jaar lang verbleef Hanneke Veldhuis in Namibië, maar nu is ze terug in Nederland. Ze werkte vooral als leerkracht in de huiswerkklas. “Het heeft mij een rijk mens gemaakt. Een tijd vol uitdagingen, dat wel. Op sommige momenten heb ik me machteloos gevoeld.”
Ze heeft een periode van vakantie en rust ingelast nadat ze eind december terug kwam in Nederland. “Even landen en uitrusten. Ik ben van plan om eerst als invaller in het onderwijs aan het werk te gaan en van daaruit op zoek te gaan naar een ‘echte’ baan.” Alles start weer opnieuw. Net zoals even weer thuis bij haar ouders wonen.
Beschikbaar zijn
“Het verlangen om naar Namibië te gaan is al ontstaan toen ik voor drie maanden vrijwilligerswerk gedaan heb voor een andere organisatie, maar ook in Rehoboth. Na een paar jaar werken begon de onrust een beetje. Is dit het werk dat ik nu tot mijn pensioen ga doen? Maar ja, wat anders? Ander werk, weer studeren? Er zijn zoveel opties.”
“In dit proces van denken en bidden kwam Afrika weer boven drijven. Verderop in dit proces kwam het RKC voorbij. Na een oriënterend gesprek ging het snel. Veel dingen vielen op zijn plek. Dit was de plek waar ik mocht gaan dienen. Ik had geen grote idealen of verwachtingen. Ik wilde graag beschikbaar zijn. Er was iets in mij wat mij die kant op trok.”
Haar keuze was een goede. “Ik kijk er heel dankbaar op terug. Het land en de mensen zitten diep in mijn hart. Op zijn Afrikaans: ‘Hulle het diep in my hart ingekruip.’ Het zit niet in de grote dingen. Vooral de kleine dingen waren het waar ik het voor deed. Ik heb mijn best gedaan om er voor mensen te zijn. Naar ze te luisteren. Ze op weg te helpen. Een voorbeeld te zijn. Te laten zien dat er wel degelijk hoop is. Al lijkt het om je heen nog zo hopeloos, ik geloof dat er hoop is in Jezus.”