"Rehoboth, je zit in mijn hart"

Margreet Vink-Bos was onlangs mee met de vrouwenreis. Een indrukwekkende trip van een groep Nederlandse vrouwen die in Namibië verbonden raakten met het leed van Block E. 

Vóór de vrouwenreis, die op 6 maart 2017 begon, had ik nog geen idee wat de reis me zou brengen. Tien dagen later ben ik weer in Nederland en ben ik in een totaal andere wereld geweest die zoveel indruk heeft gemaakt, dat ik echt anders terug ben gekomen dan toen ik ging. Zoveel rijker en gezegender.

We verzamelen die 6e maart in 't Harde en om 11.00 uur vertrekken we met de bus richting Frankfurt, waar vandaan we om 20.10 uur een rechtstreekse vlucht naar Windhoek (Namibië) hebben. Tien uur later sta je dan opeens bovenaan de trap op het vliegveld en heb je de eerste aanblik op Afrika, een prachtige ochtend om aan te komen. Het is ontzettend groen in Namibië, omdat het daar de afgelopen maanden extreem veel geregend heeft: wat een prachtig gezicht, ook onderweg overal waar je kijkt, bergen en groen. Net buiten Windhoek zien we opeens de eerste giraffes en dan besef ik opeens: "Ik ben echt hier". Ver bij mijn gezin vandaan, zomaar uit mijn comfortzone gestapt, op reis naar een ver land, maar wat gaaf. Rustig naar buiten kijken de verdere reis naar Rehoboth en genieten!

De komende tien dagen is dit mijn plek. Wat komt er dan veel op je af. Vooral de eerste kennismaking met Block E die middag, die armoede en aanblik daar, dat komt wel even binnen, wie zijn wij dat we hier staan en wat hebben wij te bieden? Wat bijzonder om dan 'de Heer is mijn Herder' te kunnen zingen voor een verlamde oma, al jaren getrouwd met haar man, die nu heel erg ziek is. Ze zijn christen, we zijn die week nog vaker bij hen geweest om hen eten te brengen en voor ze te bidden. Wat een zorgen, maar gelukkig mogen we weten dat ze Jezus kennen.

Naast alle ellende en armoede, ziekte, drankmisbruik en verwaarlozing van kinderen heb ik ook hoopvolle bijzondere dingen mogen zien. Wat een liefde gaat er uit van de medewerkers van het René Kids Centre, wat geweldig om te zien hoe zij daar in Block E omzien naar de  mensen, naar de kinderen, een hart hebben voor hen die het moeilijk hebben. Hoop straalt er vanuit, door alle moeilijkheden heen. Kinderen die met liefde opgevangen worden, bij de Kidsclub, bij de Outreach, bij de school- en huiswerkklassen, bij de pre-primaryschool. Kinderen krijgen eten en drinken, maar vooral ook aandacht en liefde. Je voelt je bijna opgelaten zo'n aanhankelijkheid en overgave soms van de kinderen, ze springen zomaar in je armen, maar zoals iemand van de leiding zei: "Misschien is vandaag wel de enige knuffel die ze krijgen, die van jou". Dat raakt. Wat een geweldig werk wordt er ook verzet bij de naaldwerkgroep voor vrouwen en bij de RKC Rehoboth Farm. Ook daar zoveel zegen en hoop. 

Ik maak persoonlijk mooie dingen mee die week, van leren loslaten tot bidden bij zonsopgang op de berg, God is erbij. Ik heb anders leren kijken, ook nu ik weer terug ben in Nederland. Waar heb ik me af en toe druk om gemaakt, wat vinden we zaken gewoon. Water uit de kraan, eten uit de supermarkt. Wat een ontzettende rijke reis was dit. Dankbaar ben ik dat ik op het juiste moment deze reis heb mogen meemaken. Het zelf ondervinden, ruiken, zien en voelen is toch weer anders. Hoe goed was het om daar Zijn liefde te mogen ervaren. 

Namibië, Rehoboth, je zit in mijn hart!

Margreet Vink-Bos