Afscheidsinterview Wilfred en Willemien

Wilfred en Willemien van den Bosch waren maar liefst zes jaar in Namibië. In december gingen ze terug naar Nederland. Ze stonden aan de basis van veel van de programma’s die plaatsvinden op het René Kids Centre, de financiële boekhouding en organisatie rondom de bouw van het centrum. Ze blikken terug: “We zijn pioniers. Ons deel zit erop.”

Hadden jullie verwacht zolang in Namibië te blijven?

“In eerste instantie zouden we voor een jaar gaan. We hadden in Nederland een koopwoning. Die verhuurden we, we hebben onze banen opgezegd en zijn vertrokken. Maar na een half jaar was het niet de vraag of we langer zouden blijven, maar hoe. We hadden het ontzettend naar onze zin en waren nog lang niet klaar. We bleven nog vijf jaar en hebben ons huis in Nederland verkocht en zijn voorzien in genoeg sponsoren voor ons levensonderhoud.

Wat was voor jullie de grote uitdaging?

Het is voor ons persoonlijk een uitdaging geweest om al die jaren in vertrouwen God te volgen en Zijn voorzienende Hand in ons leven te zien. Voor ons persoonlijk maar ook voor het RKC. Als we kijken naar het praktische: voor Wilfred was het de uitdaging om uit niks de financiële boekhouding op te zetten en voor Willemien lag de uitdaging in het opzetten van programma’s die daadwerkelijk een verschil zouden maken in de toekomst van de kinderen in Block E.

Was het wel eens moeilijk?

Het moeilijkst vinden we om te accepteren dat zoveel kinderen en mensen door zoveel narigheid in hun leven zijn gegaan, waardoor hun toekomst is weggenomen. En het is heel moeilijk om ze dat terug te geven. Je kunt het verleden niet ongedaan maken, je kunt ze alleen maar wijzen op de hoopvolle toekomst bij en met God voor een ieder. Maar soms lukt het ze niet om die hoopvolle toekomst vorm te geven. Mensen die niet van hun verslaving af kunnen komen, kinderen die niet meer naar school gaan, maar ook jongeren die van het leven beroofd worden voor ze er echt iets mee hadden gedaan.

Hoe komt het dat jullie het in Block E hebben volgehouden, ondanks de moeilijke momenten?

Een mooie uitspraak die we eens hebben gehoord: “The best place to be is in the centre of Gods will”. En wij geloven dat we op die plek waren waar God ons wilde hebben, dus dan kunnen er stormen woeden of droge periodes zijn, God wil ons daar hebben dus dan is het goed. Punt.

Waar kijken jullie goed op terug?

Na zes jaar hebben we zoveel meegemaakt en zoveel herinneringen, wat is dan het mooiste? Ik denk de momenten die in Mattheüs beschreven staan: “Wat je voor de minste van mijn broeders gedaan hebt, heb je voor mij gedaan”. Al die momenten dat we dachten: ja hier moest ik zijn, hier was ik op het juiste moment, nu kon ik echt even Jezus zijn handen en voeten zijn. Het zit niet in grote succesverhalen, maar in de kleine praktische dingen die mensen zich zullen herinneren, alsof God ons op dat moment naar hen had gestuurd.

Jullie nemen twee kleintjes mee terug uit Namibië. Hoe is dat gegaan?

We vertrokken in 2009 met zijn tweeën maar komen nu terug met twee jonge kids, Samuël (4) en Lina (2). Beide zijn via het ziekenhuis in Rehoboth op ons pad gekomen. Ze waren erg ondervoed en eigenlijk in de steek gelaten door hun alcoholverslaafde moeders en moesten op de lijst voor een weeshuis. God heeft hen op ons pad gebracht en in elke stap van het adoptieproces voorzien, wat niet maar zo gedaan kan worden. Op bovennatuurlijke wijze is alles zo gelopen dat we zelfs voor we terugvlogen al Nederlandse paspoorten voor ze hadden en de adoptie in Nederland dus ook erkend werd. Het zijn nu echt onze kinderen en zo voelt dat ook!

Tot slot?

We hebben zes fantastische, geweldige, mooie, heftige, bijzondere jaren in Namibië gehad waarin we veel hebben geleerd, gedeeld, ontvangen en gegeven. We zijn rijk gezegend en zaten helemaal op onze plek. Met gezonde spanning, maar in vertrouwen, zien we uit naar Nederland en hoe God het daar gaat leiden en voorzien. We willen iedereen die ooit bij het RKC en ons betrokken was ontzettend bedanken voor de fijne samenwerking, de betrokkenheid, de gebeden! We hopen natuurlijk dat dit contact blijft!

Die beste en al die seeninge, Wilfred, Willemien, Samuël en Lina van den Bosch.