Geef kansarme kinderen in Rehoboth Namibië een hoopvolle toekomst
Bel ons: 06 543 974 85

Opstarten = opzoeken

Dit blijft enorm spannend. We bidden voor de vakantie voor bescherming en dat ze vooral ook weer zin mogen hebben om na de vakantie weer naar school toe te gaan. En er niet voor kiezen om op de plaas te blijven, in Windhoek, Groot Aub of ergens anders te bivakkeren, maar weer veilig terug naar het Rene Kids Centre te komen. Wij als teachers kunnen u en jou dan ook meedelen dat op een paar kinderen na iedereen (dus ook de werknemers) stonden te trappelen voor het hek om weer te beginnen. Ja een grote vreugde stroomde door onze harten. Er is niets mooiers om deze kinderen weer in vrolijke (en veelal ook) gezonde toestand voor het hek te zien staan. “Teacher, die vakansie was lank genoeg.” Teacher, ons het julle gemis.” Heerlijk om zo je dag na de vakantie weer te beginnen. Maar zoals de titel al doet vermoeden. Opstarten = opzoeken… Dat betekent bij het opstarten hoort ook opzoeken. Er zijn altijd een paar kinderen niet aanwezig op de eerste schooldag. En mochten ze na de tweede schooldag er ook nog niet zijn (want ja, je kunt het zomaar zijn vergeten en het horen van andere kinderen in de klas…) dan zoeken wij ze thuis op. Zo ook deze week. De eerste die wij onderweg tegenkwamen was Mervin; 20 jaar oud. En hij had besloten om nog door te werken in de bouw. Zoals op de foto te zien, schaamde hij zich goed bij het zien van zijn teacher. Gelukkig was hij de vorige dag weer in de klas. De tweede die wij opzochten was Josefine; 17 jaar oud. Een haarmetamorfose ondergaan in de vakantie, dus we reden haar bijna voorbij. Maar ook zij nam graag nog een weekje langer vakantie. Helaas heeft zij zich nog niet laten zien op het RKC. Daarna zijn we onze weg vervolgd naar Rhina, om haar te herinneren aan het naaldwerkgroepje van aanstaande maandag. “Ek geniet dit om weer aan te gaan,” zei ze met een trotse lach en een pasgeboren Mourree in haar armen. Maar het mooiste van dit bezoek komt nog. We stopten de auto van Rhina’s huis en Annemieke sprong uit de auto.

585657

Op dat moment komt een flink gegroeide, gespierde, jongeman naar buiten lopen met een grote glimlach op zijn gezicht, een petje op en een grassprietje in zijn mond. Een paar ogenblikken stonden Annemieke en deze jongeman elkaar aan te staren en vervolgens kreeg ze een dikke knuffel. Ja, zoals sommige hem al herkend hebben op de foto: Glenn!!! De mensen die de eerdere berichten gevolgd hebben, kennen hem vast al. Glenn (21 jaar) zat vorig jaar in de schoolklas (heeft 9 maanden in de gevangenis gezeten) en precies een jaar geleden (na deze meivakantie) was Glenn spoorloos verdwenen, na veel zoeken en navragen bleek hij verhuisd te zijn naar Groot Aub. Tot groot verdriet van de teachers, hij werkt daar en het is een slimme jongen die de dingen snel oppakt. Maar wat was het fijn om te zien en te horen dat het goed met hem gaat. En hij heeft beloofd langs te komen om dag te zeggen, wanneer hij weer naar Groot Aub vertrekt. School? Nee, daar gaat hij niet meer heen. Hij is nu een grootman en grootmannen werken…

De laatste jongen die wij hebben opgezocht is Floris (16 jaar). Misschien kent u hem nog, hij heeft in de gevangenis gezeten en na veel gedoe hebben wij hem er uit gekregen, want hij was nog minderjarig. Na wat verwarde kinderen aan te treffen voor zijn blikkie (zowel Bennie als Ricardo hebben ook in het programma gezeten, maar besloten dat rondhangen in het dorp een stuk beter was dan naar school gaan…) strompelde Floris naar buiten. “Ek werk teacher.” Was zijn antwoord. “Maar jij komt morgen gewoon weer naar school”, was teachers antwoord. “Ek is amper klaar gewerk”. Toen kwam de aap uit de mouw. Floris moest nog een taakstraf voltooien. En deze was begonnen in de vakantie en loopt tot en met de eerste lesweek. Hij was bijna klaar met 80 uur werken en zou daarna weer naar school komen. School was toch wel een stuk leuker dan werken… Waarop Bennie begon te lachen en Ricardo met een ernstig gezicht zei: “Ja teacher, ek soek weer die skool. Dis nie mooi nie.” | “Wat doen jullie de hele dag?” vroeg teacher. “Heeltemal niks nie teacher.” Dit klonk zo hopeloos en doelloos. Ze weten dat ze altijd welkom zijn op het centrum.

Wilt u voor deze kids bidden? Dat ze vervuld mogen worden met de Heilige Geest waardoor ze werkelijk durven kiezen voor een hoopvolle toekomst voor zichzelf en zich absoluut niet door anderen laten beïnvloeden. Dat ze kiezen voor een toekomst met onderwijs, een toekomst met daarop aansluitend werk, maar bovenal dat ze kiezen om de toekomst samen aan te gaan met God. Dat deze kinderen in alles God opzoeken. Dan gaan deze kinderen pas echt rijk worden.

Baie dankie!

Liefs, Annemieke 

188