Spannende uren na de kidsclub

Al twee uur van tevoren staan de eerste kinderen voor het hek. Ze komen voor de kidsclub. Bij het opengaan van de hekken stromen er zo’n 350 kinderen ons terrein op. Tussen de kinderen loopt ook een jongetje van vier. Hij is meegekomen met grotere kinderen uit de buurt. Terwijl de kinderen zingen en uit de Bijbel verteld krijgen, pakken donkere wolken zich samen boven Rehoboth. Op het moment dat de kinderen met een boterham en een appel het hek uitlopen, barst de bui los. De kinderen rennen naar huis. Behalve dit jongetje. Zonder dat wij het weten, raakt hij in alle tumult de kinderen kwijt waarmee hij gekomen was. En de weg naar huis weet het jongetje niet. 
 

Twee uur later staat zijn moeder bij ons voor de deur met de vraag of wij haar zoontje hebben gezien. Dat was niet het geval. Er was bovendien niemand meer op het terrein. Een van de medewerkers is daarom samen met de vrouw in de auto gestapt, op zoek naar het jongetje. Een rondje door Block E leverde niets op. Wat nu? Hoe meer mensen hielpen met zoeken, hoe beter. Daarom zijn we naar de lokale radiozender gereden, waar we een oproep hebben gedaan. Tot slot zijn we ook maar even langs de politie gereden, hoewel onze verwachtingen van de politie niet erg hoog zijn. Vaak hebben ze een goede smoes om je niet te helpen.

Dit keer was het anders. Want wie zat daar op de grond, met een broodje in zijn hand? Jawel: het jongetje van vier! Iemand had hem warme en droge kleding aangedaan en hem bij de politie gebracht. Hoe groot de ellende in Block E ook is, er zijn dus ook mensen die zich verantwoordelijk voelen voor kinderen. Wat een genade dat we dit jongetje weer veilig terugvonden!